Τα πέναλτι είναι και τύχη, τα 120 λεπτά όχι…

Ο εναλλακτικός τίτλος θα μπορούσε να είναι «ο Ολυμπιακός έκανε όσα περισσότερα λάθη μπορούσε για να αποκλειστεί». Καθόλου παράλογος τίτλος δεν θα ήταν, τα παράλογα έγιναν σε 120 λεπτά στο χορτάρι. Διότι ναι χρειάζεσαι και τύχη εκτός από ικανότητα όταν ένα παιχνίδι οδηγείται στα πέναλτι, αλλά νωρίτερα τι είχες φροντίσει να κάνεις για να το αποτρέψεις να συμβεί αυτό;

Η αλήθεια είναι πως ο Καρβαλιάλ φάνηκε να πέφτει στην παγίδα του Τερίμ. Τι εννοούμε; Ότι φάνηκε σαν να επηρεάζεται από την εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην «OPAP Arena» προ ημερών και θέλησε με την τριάδα στα χαφ να καμουφλάρει τα δεδομένα ανασταλτικά ζητήματα της ομάδας του, αλλά και να απορροφήσει την πίεση που θα του ασκούσαν.

Βέβαια, με την ίδια ενδεκάδα (10/11 παίκτες) δεν θα μπορούσαν οι «πράσινοι» σε μεγάλο διάστημα να κάνουν το ίδιο, όπως και φάνηκε. Επέλεξε, όμως, τον Καμαρά αντί του Καρβάλιο, με τον Πορτογάλο να είναι σαφώς καλύτερα από τον Αφρικανό και να μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη ηρεμία και δημιουργία. Ο Καμαρά το πάλεψε σε όλη τη διάρκεια, έτρεξε πολύ αλλά δυσκολευόταν να περάσει μπάλες κάθετα, όπως και να απλώσει το παιχνίδι. Από την άλλη, από τη στιγμή που μπήκε ο Καρβάλιο στην παράταση, ο Ολυμπιακός έγινε σαφώς πιο επικίνδυνος και δημιουργικός!

Και ο Πορτογάλος υστέρησε σε κάτι ακόμα σε σχέση με τον Τούρκο… ομόλογό του. Δίστασε να δοκιμάσει πράγματα, όπως ο Τερίμ. Διότι όταν βλέπεις τον αντίπαλό σου να έχει πέντε στόπερ στην ενδεκάδα του, με τον έναν εξ αυτών σε ρόλο φορ και τον Αϊτόρ να μην μπαίνει στο πνεύμα του αγώνα, τότε κάτι πρέπει να κάνεις για να επωφεληθείς από την όλη κατάσταση. Ο Ναβάρο που έμοιαζε από το 70’ να τα έχει… φτύσει έμεινε στο ματς ως το 106’, ενώ μπήκαν στο φινάλε και οι ξεχασμένοι τόσο καιρό Βρουσάι, Ιμπόρα, μάλλον για τις εκτελέσεις. Βέβαια, η έξοδος του Φορτούνη, ακόμα και να μην μπορούσε ούτε να περπατήσει, ήταν λανθασμένη εξ αρχής και έτσι αποδείχτηκε.

Ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να πάει το ματς εκεί. Έπρεπε να κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει τα πέναλτι. Όχι γιατί έχει κακό τερματοφύλακα, άλλωστε αυτός τον κράτησε όρθιο στο 90λεπτο που ο Παναθηναϊκός είχε πιο κλασικές φάσεις, αλλά και έβγαλε το καθοριστικό πέναλτι του Μλαντένοβιτς, δίνοντας την ευκαιρία στον Καρβάλιο να το… τελειώσει. Αντ’ αυτού, ο Πορτογάλος με μια κάκιστη εκτέλεση, πέταξε στα σκουπίδια μια πρόκριση που θα μπορούσε να φτιάξει και να αλλάξει τη σεζόν της ομάδας του.



Για 120 λεπτά, αν εξαιρέσουμε το τελευταία 6-7 λεπτά που οι «ερυθρόλευκοι» βγήκαν μαζικά μπροστά για να ψάξουν το γκολ, αλλά και το πρώτο τέταρτο του δευτέρου μέρους όπου δεδομένα πατούσαν καλύτερα, ο Ολυμπιακός έκανε υπερβολικά πολλά λάθη. Σαν να κυνηγούσε τον… αποκλεισμό και όχι την πρόκριση. Σε αυτό ρόλο έπαιξε το γεγονός πως από τις αλλαγές του ο Καρβαλιάλ, πέραν του Καρβάλιο, δεν πήρε τίποτα. Ο Γιόβετιτς άφαντος και με μια τεράστια χαμένη ευκαιρία, ο Μαρτίνς το πάλεψε αλλά δεν έκανε τη διαφορά, οι Βρουσάι-Ιμπόρα δεν πρόλαβαν να φανούν. Και ο Ποντένσε προσπάθησε με κάποιες εμπνεύσεις να βοηθήσει τους συμπαίκτες του.

Και σε τέτοιο ματς, αφού επιλέγεις να βγάλεις ξαφνικά από τη ναφθαλίνη και πάλι τον Ιμπόρα, τότε δεδομένα πρέπει να τον βάλεις νωρίτερα. Στα χαφ, όχι στα στόπερ, για να κερδίσεις πρώτες μπάλες, να έχεις ένα ψηλό κορμί στις στατικές φάσεις. Ο Τερίμ διασφάλισε τον άξονά του, κέρδισε σε πρέσινγκ με την μετατόπιση του Κώτσιρα σε ρόλο δεκαριού. Ο Ολυμπιακός, όμως, αποφάσισε να παίξει με δύο οκτάρια (Καρβάλιο-Μαντί), αφήνοντας εκτός τον Έσε. Μπορεί να κουράστηκε, αλλά πολύ πιο ορθολογικό για την ανάπτυξή του και τη δημιουργία του θα ήταν το Καρβάλιο-Ιμπόρα.

Τα λάθη ήταν συνεχόμενα, όχι μόνο από τον Καρβαλιάλ αλλά και από τους παίκτες. Λάθος επιλογές σε ορισμένες εύκολες στιγμές, όπως το γύρισμα του Μασούρα που πρόλαβε ο Λοντίγκιν, η διπλή κακή επιλογή του Έσε σε στιγμή υπεραριθμίας στα όρια της περιοχής. Ακόμα και στο 90’+5’, όταν έχεις κερδίσει κόρνερ και την ευκαιρία να «κλέψεις» την πρόκριση, δύο λεπτά πριν πάει παράταση το ματς, πας και το εκτελείς γρήγορα με πάσα, σε μια στιγμή που κανείς δεν έχει καθαρό μυαλό από την κούραση. Άλλες δύο φάσεις είναι ενδεικτικές για τη «θολούρα» που είχαν ανά διαστήματα οι παίκτες των Πειραιωτών. Μία στο 110’ με τον «φρέσκο» Γιόβετιτς να στέλνει την μπάλα στην κερκίδα από φάουλ σε πολύ καλό σημείο, μία στο 120’ όταν ο Ιμπόρα αφήνει πανέξυπνα μέσα στην περιοχή στον Μαρτίνς και… εξουδετερώνει την άμυνα του Παναθηναϊκού, με τον Πορτογάλο να καλείται να κάνει μια σέντρα-σουτ που μπορεί ο αντίπαλος να τη βάλει μέσα αλλά αυτός να κάνει σουτ που έφτασε… πλάγιο άουτ!

Ο Ολυμπιακός πλέον δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Μοναδική του επιλογή είναι να μαζέψει όσο μπορεί τα κομμάτια του, να βρει κάποιους φρέσκους ποδοσφαιριστές και να κάνει κινήσεις που θα του ανεβάσουν την ποιότητα στο ρόστερ. Με σκοπό να πάει «σκασμένος» από 120 λεπτά στο «Κλ. Βικελίδης» κόντρα σε έναν επίσης σκασμένο αντίπαλο όπως ο Άρης, να πάρει μια νίκη που μπορεί ακόμα και να του μειώσει τη διαφορά από την κορυφή. Διαφορετικός δρόμος δεν υπάρχει από την αντίδραση…

ΥΓ. Όταν κερδίζεις την κλήρωση,.επιλέγεις να εκτελέσεις πρώτος, διότι είναι αποδεδειγμένο πως όποιος εκτελεί δεύτερος, έχει έξτρα βάρος και πίεση. Συν, ότι στο πρώτο και στο τελευταίο πέναλτι, διαλέγεις συνήθως τους καλύτερους εκτελεστές σου...

Follow @giorgostsanakas